om يا aum هجاي مقدسي است كه نخستين در اوپانيشادها ديده مي‌شود و آن را «تخم» همة «منتره»ها دانسته‌اند. ريشة توليد و از ميان رفتن يا كون و فساد است. از اينرو، اوم هجاي جاويداني است كه همة هستي تحول آن است. گذشته، حال و آينده در همين يك صدا وجود دارد، سه حرف اوم (aum ) نشانة برهما، ويشنو، و شيواست. بعدها اوم معاني ديگري هم پيدا كرد.-م.