يك دانشمند چيني، كه در ترجمة «گوهرهاي ادب چين» به جايلز كمك كرد، هنگام بدرود، از سر دوستي، شعري نزد او فرستاد. در اين شعر دوستانه اين دو فرد لطف‌آميز ديده مي‌‌شود:

ادبيات، از ديرگاه، ملت ملتها را روشن كرده است؛

و اكنون چنان نيرو گرفته است كه يك كارگزار وحشي را جان دوباره مي‌بخشد: