در اوايل قرن هجدهم، بين كليساي كاتوليك و كليساي يسوعي چين نزاع درگرفت، و امكان پيشرفت مسيحيت از ميان رفت. يسوعيها، با فراست كامل، معتقدات اصلي چينيان (نياپرستي و آسمان‌ستايي) را با مباني مسيحيت آشتي دادند. ولي روحانيان دومينيكن و فرانسيسكن همة الاهيات و شعاير ديني چيني را از مخترعات شيطان خواندند و غيرقابل‌قبول دانستند. فغفور بصير، كانگ‌شي، سخت به مسيحيت گرايش داشت و فرزندان خود را به معلمان يسوعي سپرد و وعده كرد كه، با شرايطي چند، مسيحي گردد. اما، چون كليساي مسيحي رسماً نظر خشن روحانيان دومينيكن و فرانسيسكن را پذيرفت، كانگ‌شي حمايت خود را از مسيحيت برگرفت، و جانشينانش جداً با آن مخالفت نمودند. بعداً امپرياليسم آزمند مغرب‌زمين باعث تضعيف آموزشهاي مسيحي و خصومت انقلابيان چين با مسيحيت شد.