ارتشهاي چين بدانجا رفت و ناگهان خود را فغفور چين خواند و به سوي چانگان تاخت. استحكامات شهر، كه مدتها از نظر افتاده بودند، از پا درآمدند، و مينگپايتخت را ترك گفت. سربازاني كه در ملازمت مينگ به سر مي بردند، بر او شوريدند، يانگ كوئو چونگ و اعضاي هر پنج خانواده را كشتند، و يانگ كوي في را از دستهاي سلطان بيرون كشيدند و در برابر او به هلاكت رسانيدند. فغفور سالخوردة درهم شكسته، ناگزير، از سلطنت كناره گرفت، و سپاهيان وحشي آن لوشان شهر چانگان را غارت كردند و مردم را بيدريغ از دم تيغ گذرانيدند. گفته‌اند كه، در شورش آن لوشان، سي‌و شش ميليون تن تلف شدند. اما اين شورشي بي‌ثمر بود: آن لوشان به دست پسرش، و پسرش به دست يك سردار، و سردار به دست فرزند خود كشته شد. غايله به سال 762ميلادي فرو نشست، و مينگ هوانگ با قلبي شكسته به پايتخت ويران بازگشت، و پس از چند ماه درگذشت. بر روي هم، در جريان اين مهرورزيها و تيره‌روزيها، شعر چيني نقشي چنان تابناك يافت كه پيش از آن هرگز به خود نديده بود.

iv – فرشتة مطرود

قصه‌اي از لي‌پو- جواني و دليري و عشقهاي او- در زورق سلطنتي- بشارت انگور- جنگ- سفرهاي لي‌پو- در زندان شعر بيمرگ

به هنگام سلطنت مينگ‌هوانگ، فرستادگاني از سرزمين كره آمدند و پيامي آوردند. اين پيام را به خطي نوشته بودند كه هيچ يك از وزيران نمي‌دانستند. فغفور به شگفتي افتاد و گفت: «آيا در ميان كلانتران و دانشمندان و دلاوران بيشمار ماكسي نيست كه ما را از اين مخمصه خلاص كند؟ اگر تا سه روز رمز اين نامه گشوده نشود، همه از خدمت طرد خواهيد شد.»

وزيران از بيم باختن منصبها، و نيز سرهاي خود، روز را به تلخي گذراندند و كنكاش كردند. سرانجام، وزير هوچي‌چانگ به اورنگ فغفوري نزديك شد و گفت: «اين بنده رخصت مي‌خواهد تا به عرض خداوندگار معروض دارد كه در اين شهر شاعري هست پرخرد، به نام لي؛ با دانشهاي بسيار آشناست، و كاري نيست كه از وي برنيايد. بفرماي تا نامه را بخواند.» ففغور فرمان داد كه لي بيدرنگ به دربار آيد. لي نپذيرفت و پيغام فرستاد كه دانشمندان دولتي رساله‌اي را كه او در امتحان استخدام دولتي نوشته است، مردود دانسته‌اند، و بنابراين معلوم است كه او نبايد براي خواندن چنان نامه‌اي شايستگي داشته باشد. فغفور عاليترين لقب و خلعت مخصوص اهل علم را به او اعطا كرد و دل او را به دست آورد. پس،