در سدة سيزدهم خردمندي داشته است گوشه‌گير، همچون ثورو- سخندان گوشه‌گير امريكايي

در عزلتگاه والدن پوند.

iv- نمايش

نمايش بزمي- مشخصات آن- تئاتر مردم – شكسپير ژاپن- داوري

فهم نمايش ژاپن دشوارتر از فهم هنرهاي ديگر آن سامان است. ما، با جريان تئاتر انگليسي- از هنري چهارم تا ماري استوارت- خو گرفته‌ايم، چگونه مي‌توانيم نمايش بزمي ژاپني را كه «نو» خوانده مي‌شود، دريافت كنيم؟ بايد شكسپير را فراموش كنيم و عقبتر برويم و به نمايشهاي اخلاقي قرن پانزدهم، يعني نمايشهاي «اوري‌من»، روي‌آور شويم وحتي منابع ديني درام يونان و روم و اروپاي جديد را به ياد آوريم تا بتوانيم تحول نمايشهاي بي‌سخن (پانتوميم) آيين شينتو و رقص ديني كاگورا و پيدايش نمايش بزمي ژاپن را دريابيم. در حدود قرن چهارم، روحانيان بودايي، در مراسم خود، حركات بي سخن را با آواز آميختند و سپس نقشهاي فردي را در مراسم جمعي ديني راه دادند و براي بيان و عمل، موضوعي تنظيم كردند و به اين ترتيب هنر نمايش را به وجود آوردند.

هرنمايش ژاپني، مانند نمايشهاي يوناني، سه قسمت را در بر مي‌گرفت، و گاهي در فاصلة قسمتها، پيش‌پرده‌هايي شامل كيوگن، يعني دلقك‌بازي، عرضه مي‌شد و ذهنهاي تماشاگران را از فشارهاي ادراكي و عاطفي مي‌رهاند. قسمت اول بندرت از نمايش بي‌سخن ديني تجاوز مي‌كرد، و غرض آن رام‌سازي خدايان بود. در قسمت دوم، بازيگران با سلاح و جوشن به صحنه پا مي‌نهادند و كارهايي براي ترساندن و راندن شياطين صورت مي‌دادند. قسمت سوم با ملايمت آميخته بود و بعضي از تجليات دل‌انگيزطبيعت يا زندگي ژاپني را به نمايش مي‌گذاشت. بيشتر گفتنيهاي نمايش در قالب اشعار بيقافية دوازده هجايي بيان مي‌شد. بازيگران همه از مردم محترم و حتي از اشراف بودند. از صورت اسامي بازيگران نمايشنامه‌اي كهن چنين برمي‌آيد كه نوبوناگا و هيده‌يوشي و اي‌يه‌ياسو، در حدود 1580، در يك نمايش بزمي بازي كردند. بازيگران نقاب برچهره مي‌زدند. نقابها، كه امروز جزو آثار نفيس هنري به شمار مي‌آيند، از چوب ساخته شده و منقش بودند. نمايش سازان در صحنه‌آرايي اهتمامي نمي‌ورزيدند؛ تماشاگران، خود به نيروي خيال، زمينه و محيط عمل را مي‌آراستند. نمايشها بر محور موضوعهاي فوق‌العاده ساده و بي‌اهميت دور مي‌زد. يكي از رايجترين موضوعها مربوط بود به يك ساموراي كه در آتش فقر مي‌سوزد، ولي چون راهبي را از سرما لرزان مي‌بيند، گياهان دست پرورد خود را مي‌برد و براي او آتشي مي‌افروزد. سپس معلوم مي‌شود كه آن راهب، نايب‌السطنه‌اي مقتدر است، و ساموراي پاداشي بزرگ مي‌‌يابد. اين نمايش