" این وبسایت تحت حمایت سایت تاریخ ما می باشد کپی برداری از آن بدون ذکر منبع پیگرد قانونی دارد"

www.tarikhema.ir

www.ancient.ir

راهنماي استفاده از اين كتاب

فصل سي‌و يكم

ژاپن نو

i-‌انقلاب سياسي

انحطاط حكومت شوگوني- پيشتازي امر امپراطور- غرب‌گرايي ژاپن- تجديد سازميكا- اعادة اقتداراتان سياسي جامعه- قانون اساسي جديد- قوانين- ارتش- جنگ با روسيه- نتايج سياسي آن

مرگ تمدن يك جامعه بندرت معلول علل برونمرزي است. پيش از آنكه نفوذ يا حملة خارجي بتواند جامعه را دگرگون يا منهدم كند، بايد انحطاط داخلي تاروپود جامعه را از هم‌ گسيخته باشد. در يك جامعه، هيچ دودمان حاكمي نمي‌تواند مطابق مقتضيات زمانه قابل انعطاف و انطباق‌پذير باشد و جواني و شادابي خود را محفوظ دارد. معمولا بنياد‌گذار يك دودمان نيمي از نيروي دستگاه خود را تحليل مي‌برد، و اعقاب ميانه حال او عهده‌دار باري مي‌شوند كه تنها نوابغ از عهدة حمل آن برمي‌آيند. شوگونهاي خاندان توكوگاوا، پس از اي‌يه‌ياسو، كمابيش بخوبي حكومت كردند. اما، گذشته از يوشيمونه، شخصيت بزرگي از ميان آنان برنخاست. چون هشت نسل از اي‌يه ياسو گذشت، اميران، با شورشهاي خود، دستگاه شوگوني را به زحمت انداختند و از پرداخت ماليات استنكاف نمودند. پس، خزانة يدو خالي شد و از تأمين امنيت و دفاع بازماند. صلح طولاني، كه بيش از دو قرن دوام آورده بود، طبقة ساموراي را نرم و راحت‌طلب ساخته و مردم را از سختي كشي و فداكاري بركنار كرده بود. از اين رو، رفته‌رفته سادگي زاهدانة عصر هيده‌يوشي از ميان رفت و لذتجويي رواج يافت. هنگامي كه ژاپن در معرض خطر خارجي قرار گرفت، ملت براي پاسداري آن آمادگي مادي و معنوي نداشت. در چنين وضعي، فرهنگيافتگان ژاپني، كه بر اثر جدايي و گسيختگي از دنياي خارج احساس محدوديت مي‌كردند، با كنجكاوي تسكين‌ناپذير، اخبار تمدنهاي متنوع و ثروت روز افزون اروپا و امريكا را مي‌شنيدند؛ آثار مابوچي و موتواوري را مي‌خواندند و در نهان شوگونها را غاصب مي‌ناميدند؛ مي‌گفتند كه شوگونها پيوستگي رشتة سلطنت را از ميان برده و سلاطين خدازاد را به مغاك ضعف و فقر انداخته‌اند. رسالاتي كه در نهانگاههاي يوشي وارا و جاهاي ديگر نوشته مي‌شد، سيل‌وار، شهرها را فرا مي‌گرفتند و مردم