اشاره است به همانندي افسانه‌هاي باستاني: ايسيس، الاهه مصريان، به كمك پسرش هوروس، پاره‌هاي پيكر شوهرش اوزيريس را گرد ميآورد و جان دوباره ميبخشد; عشتر، طبيعت بابليان، دلدار خود تموز را، كه به وسيله گراز به هلاكت رسيده است، به جهان زندگاني باز ميگرداند; كوبله، الاهه طبيعت مردم آسياي باختري، يار خود آتيس را، كه در چنگال گراز جان داده است، به هيئت درخت كاخ در ميآورد; آفروديته، الاهه عشق يونانيان، آدونيس زيباي خود را، كه به وسيله گراز وحشي كشته شده است، مبدل به گل لاله ميكند. اين افسانه‌ها همه حاكي از تحول فصول و باز آمدن بهار است. - م.