لوكيانوس ميگويد: ((گلون نفسي بدبو داشت، ولي كسي جرئت نميكرد كه او را از آن آگاه كند. عاقبت زني بيگانه كه با او سر و سري داشت، مطلب را بدو گفت. گلون برآشفت و نزد زن خود رفت و به او ايراد كرد كه چرا او را از بوي بد دهان آگاه نساخته است. زن هراسيد و متعذر شد كه چون با مردي جز او تماس نداشته است، تصور ميكرده است كه همه مردان چنين هستند.))