" این وبسایت تحت حمایت سایت تاریخ ما می باشد کپی برداری از آن بدون ذکر منبع پیگرد قانونی دارد"

www .tarikhema.ir

www.ancient. ir

" راهنماي استفاده از اين كتاب "

1- كار

تمدن قوم آخايايي، يعني تمدن يونانيان ((عصر پهلواني))، از تمدن پيش از خود، يعني تمدن موكنايي، نازلتر و از تمدن پس از خود، يعني تمدن قوم دوري، والاتر بود. قوم آخايايي در بادي امر، از لحاظ جسماني گيراست: مردان بلند و پرقوتند، و زنان به معني دقيق كلمه دوست داشتني و فريبنده. اين قوم، مانند روميان هزاره بعد، فرهنگ را چون فسادي زنانه به تحقير مينگرند، كتابت را با بيزاري به كار ميگيرند، و ادبياتي كه ميشناسند منحصر به سرودهاي جنگي و ترانه‌هاي نامكتوب خنياگران است. اگر سخن هومر را باور داريم.

بايد بپذيريم كه قوم آخايايي، به مدد زئوس، مصداق آرمان يك شاعر امريكايي بود. اين شاعر گفته است كه، اگر او خدا بود، همه مردان را نيرومند ميساخت و همه زنان را زيبا ميآفريد و آنگاه خود مرد ميشد. يونان در عصر هومري اجتماع رويايي زيبارويان است. مردان، با موي بلند و ريش دلاورانه خود، خوش منظرند. بزرگترين هديهاي كه مرد آن روزگار ميتواند به دوستش پيشكش كند، اين است كه موي خود را ببرد و روي توده هيزمي كه جسد دوستش را ميسوزاند قرار دهد. برهنگي هنوز متداول نشده است: هر دو جنس پيكر خود را با جامهاي مستطيل شكل، كه روي شانه تا ميخورد و با گيرهاي بسته ميشود، ميپوشانند. اين جامه تقريبا به زانو ميرسد، ممكن است زنان نقاب يا كمربندي هم به كار برند و مردان لنگي بر كمر ببندند كه، به تناسب شان ايشان، به صورت زيرشلواري يا شلوار معمولي در ميآيد. فرخندگان يوناني رداهاي مجلل را خوش دارند رداهايي از آن گونه كه پرياموس، به نام فديه پسرش، با خضوع و خشوع نزد اخيلس ميآورد. مردان برهنه ساقند، و زنان برهنه بازو; و هر دو جنس در بيرون خانه كفش سرپايي به پا ميكنند. ولي معمولا در خانه پاي پوشي ندارند. هم مردان و هم زنان خود را به جواهر ميآرايند. زنان و برخي از مردان، چون پاريس، ((روغن آميخته به عطر گل سرخ)) بر پيكرهاي خود ميمالند.

اين مردان و زنان چگونه زيست ميكنند هومر آنان را به ما چنين نشان ميدهد: زمين را ميكارند; خاك تيره تازه برگشته را با لذت بو ميكشند; با غرور كرتهايي را كه به خط مستقيم شخم زدهاند از نظر ميگذرانند; گندم را باد افشان ميكنند; كشتزارها را آب ميدهند; و براي جلوگيري از طغيانهاي زمستاني، لبه رودها را بالا ميآورند. هومر نوميدي كشاورزان را هم، كه سيلاب محصول ماه‌ها رنج آنان را ميشويد، به ما مينمايد: ((سيلاب پر توان ...، در مسير تند خود، بندها را در هم ميشكند، و نه رديف دراز خاكريزها مانعش ميشوند و نه ديوارهاي باغستانهاي پرميوه در برابر يورش ناگهاني آن ايستادگي ميورزند.)) كشتكاري دشوار است. زيرا بيشتر زمينها يا كوهند يا مرداب يا تپه بيشهزار، و جانوران وحشي به دهكده‌ها ميتازند. از اين رو، شكار كاري است ضروري، و هنوز به صورت ورزشي تفريحي در نيامده است. توانگران، دامپروران بزرگند و گاو و گوسفند و خوك و بز و اسب به بار ميآورند، چنانكه مردي به نام اريختونيوس داراي سه هزار ماديان تخمي و كره‌هاي بسيار است. تهيدستان ماهي و حبوبات و گاهي سبزي ميخورند. جنگجويان و مالداران به گوشت كباب شده مايلند و چاشت را با گوشت و شراب آغاز ميكنند. اودوسئوس و