در جهان نعمتي وجود ندارد، بزرگتر از آن كه انسان زاده نشود و خورشيد را نبيند.

اگر انسان زاده شد، سعادت آن است كه هر چه زودتر بميرد و در خاك بيارامد.

در آخرين روزهاي زندگيش، تئوگنيس را مردي سالخورده و دردمند ميبينيم كه به مگارا بازگشته و پيمان بسته است تا براي امنيت خود، ديگر درباره سياست چيزي ننويسد. آرامش خويش را در شراب و همسري باوفا ميجويد. و سعي در فراگيري اين درس ميكند كه هر چيز طبيعي را ميتوان مورد عفو قرار داد.

بياموز اي كورنوس، بياموز كه فكري آسانگير داشته باشي و مزاج خويش را با بشريت موافق كني، و طبع بشري را همان گونه كه مييابي، بپذيزي.

ما همه از عناصر خوب و بد سرشته شدهايم، و چنين هستيم ما، بهترين موجود.

بهترين مردم ناقصند و باقي همه در امور متعارف، برابر بهترين.

اگر جريان امور خلاف اين بود، چگونه كار عالم پيش ميرفت

vii - آيگينا و اپيداوروس

در عرض خليجي كه از مگارا تا كورنت امتداد مييابد، جزيرهاي است كه يا در مقابل زلزله‌ها دوام آورده يا در نتيجه زلزله‌ها پديد آمده است. اين جزيره كه از قديمترين جزيره‌هاست و همواره در صنعت و بازرگاني رقيب كورنت و مگارا شمرده شده است، آيگينا نام دارد، و در آغاز، يعني در روزگار تمدن موكنايي، شهري آبادان بود، و از اين رو كاوشگران در گورهاي آن طلاي فراوان يافتند. هنگامي كه قوم دوري به اين جزيره وارد شد، زمين آن را خشك و غيرقابل كشت يافت، اما وضع جغرافيايي آن را براي بازرگاني مناسب ديد. موقعي كه ايرانيان فراآمدند، قدرت در كف اشراف سوداگر بود. اين سوداگران با فروش گلدانهاي زيبا و ظروف مفرغي كه ميساختند، بردگان فراواني براي كار در كارگاه‌ها يا براي صدور به شهرهاي ديگر وارد ميكردند. ارسطو، در حدود سال 350 ق‌م، جمعيت آيگينا را نيم ميليون تخمين زد كه از اين تعداد، 000،470 تن برده بودند. در اين شهر بود كه نخستين سكه يوناني ضرب شد، و اوزان و مقياسات آن تا هنگام غلبه روم، در سراسر يونان رسميت داشت.

در 1811، مجسمه‌هاي زيبا و محكمي، كه روزگاري زينت بخش معبد آفايا بودند، به وسيله يكي از جهانگردان در دل يك تل خاك كشف شد، و معلوم گشت كه يك جامعه تجاري مثل آيگينا ميتواند از راه ثروت به مقام هنر دست يابد. از اين معبد فقط بيست و دو ستون كه به سبك دوري هستند، برجا مانده است.

به ظن قوي، مردم آيگينا اين معبد را اندكي پيش از شروع جنگهاي