از اشعار او چنين در مييابيم كه نسبت به دشمن و دوست سخت زبان است و، مانند همه عشاق ناخرسند شوقي به زناكاري دارد. دزد دريايي خوش ذوقي است، راهزني است خوشنوا كه نثرش درشت است و نظمش پاكيزه بحر مبتني بر وتد مجموع را، كه بحر مطبوع ترانه‌هاي عوام بود، برگرفت و آن را به صورت مصرعهاي كوتاه و سوز آور شش وتدي، كه مورد استفاده تراژدي اصيل يوناني قرار گرفت، درآورد. وي با بحر شش وتدي و بحر چهار وتدي عدهاي ديگر طبع آزمايي كرد، و براي يونانيان بحرهايي فراهم آورد كه همواره آنان را به كار آمد. از او جز ابيات مقطع معدودي به جا نمانده است. ولي بايد به استناد گذشتگان بپذيريم كه وي محبوبترين شاعر است پس از هومر. هوراس خوش داشت كه از تنوعات شعري آرخيلوخوس تقليد كند. از آريستوفان، نقاد بيزانس در قرن سوم ق‌م، كه در عصر هلنيسم ميزيست، پرسيدند كه كدام يك از اشعار آرخيلوخوس را بيشتر ميپسندند. وي در دو كلمه نظر همه يونانيان را بيان كرد. گفت: ((درازترين شعر او را.)) اگر از پاروس روانه غرب شويم، بزودي به سيفنوس كه معادن سيم و زر آن شهره آفاق است، ميرسيم.

حكومت، به نمايندگي مردم، از اين معادن بهره برداري ميكرد، و بهره چندان عظيم بود كه جزيره نشينان توانستند در معبد دلفي ستونهاي رفيع برافرازند و گنجينهاي مستقر كنند و بناهاي يادبود به وجود آورند و، از اينها گذشته، خود در پايان هر سال سود قابلي عايد دارند. در سال 524، گروهي از راهزنان ساموس در سيفنوس پياده شدند و يكصد تالنت (برابر 000،600 دلار امريكايي امروز) باج گرفتند. اين غارتگري قهرماني، مردم يونان را ترسانيد، و همه، با بردباري و متانتي كه معمولا انسان را به هنگام تحمل مصايب ديگران دست ميدهد، با مدارا به غارتگران نگريستند.

iii - سرازير شدن قوم دوري به جزاير سيكلاد

افراد قوم دوري نيز به جزاير سيكلاد كوچيدند و سپس طبايع جنگي خود را رام و با زندگي جديد سازگار كردند: دامنه‌هاي سراشيب كوه‌ها را با شكيبايي مرزبندي كردند تا آب قليل باران به هدر نرود و پرورش مو و نباتات ديگر ميسر شود. در جزيره ملوس، مانند بوميان عصر مفرغ آن جزيره، به استخراج اوبسيدين پرداختند و مقر خود را چنان آباد و نيرومند ساختند كه آتنيان، به شرحي كه خواهد آمد، براي جلب ياري آنان در برابر اسپارت سخت به تلاش افتادند. مجسمه ((آفروديته ملوس))، كه مشهورترين تنديس مغرب زمين است، به سال 1820 در اين جزيره به دست آمد.