iv - شهرهاي دوازدهگانه يونيا

1- ميلتوس و پيدايش فلسفه يوناني

در شمال غربي ناحيه كاريا، ساحلي كوهستاني به طول تقريبي صد و چهل و پنج كيلومتر و به عرض سي تا پنجاه كيلومتر واقع بود. اين منطقه كوهستاني در گذشته يونيا خوانده ميشد، و به قول هرودوت، ((هوا و اقليم آن از همه عالم خوشتر بود.)) شهرهاي آن عمدتا در دهانه رودها يا در انتهاي راه‌هايي كه كالاهاي سرزمينهاي گوناگون را براي صدور به مديترانه ميرسانيدند، قرار داشتند.

ميلتوس، كه از ساير شهرهاي دوازدهگانه يونيا جنوبيتر بود، در قرن ششم پرمايهترين شهر دنياي يوناني به شمار ميرفت. در عهد مينوس، مردم كاريا بدان كوچيدند و، در حدود 1000 ق‌م، قوم يونيايي از آتيك بدانجا رهسپار شدند و تمدن جديدي براساس فرهنگ اژهاي آن سامان كه رو به انحطاط ميرفت، به بار آوردند. اينان زنان خود را به همراه نداشتند. از اين رو، مردان بومي را كشتند و بيوگان آنان را به زني گرفتند. پس، اختلاط فرهنگي با اختلاط خوني توام شد. در ميلتوس، مانند اكثر شهرهاي يونيا، در ابتدا زمام امور به دست شاهاني افتاد كه در زمان جنگ مردم را رهبري ميكردند. پس از آن، اشراف زميندار به حكومت رسيدند، و سرانجام حكام خودكامهاي كه متكي به طبقه متوسط بودند و جبار(تورانوس) ناميده ميشدند، قدرت يافتند. در آغاز سده ششم در دوره حكومت جباري به نام تراسوبولوس، صنعت و تجارت به اوج خود رسيد، و ثروت روزافزون ميلتوس باعث شكفتن ادبيات و فلسفه و هنر شد. از سرزمينهاي دامپرور مجاور پشم ميآوردند و در كارگاه‌هاي بافندگي شهر پارچه ميبافتند. بازرگانان ميلتوس نه تنها از تجار فنيقي سرمشق گرفتند، بلكه تدريجا از آنان پيش افتادند و در مصر، ايتاليا، درياي مرمره، و درياي سياه هشتاد كوچگاه براي تسهيل تجارت برپا داشتند. شصت تا از اين كوچگاه‌ها در شمال واقع بودند. ميلتوس از آبودوس، كوزيكوس، سينوپه، اولبيا، تراپزوس، و ديوسكورياس ليف كتان و چوب و ميوه و فلزات ميگرفتند و، در ازاي آنها، فراورده‌هاي صنعتي خود را عرضه ميكردند. ثروت و تجمل ميلتوس در سراسر يونان زبانزد مردم و موجب شايعات ناخوشايند بود. سوداگران شهر، براي سودجويي، در داخل و خارج شهر سرمايه گذاري ميكردند. از اين رو اهميت آنان در رنسانسي كه در يونيا درگرفت، برابر اهميتي است كه خانواده مديچي در رنسانس ايتاليا داشت.

اين محيط پرشور بود كه به يونانيان مجال داد تا دو هديه بسيار بزرگ، يعني علم و فلسفه يوناني را، به جهان تقديم كنند. نقاط تلاقي راه‌هاي تجارتي معمولا محل برخورد افكار و عقايد و رسوم ناموافقند و، از اين رو، موجد اصطكاك و تنازع و مقايسه و تفكر ميشوند. اعتقادات