گويا آناكرئون، براي آنكه مورد توجه زنان قرار گيرد و بر شهوتش بيفزايد، از ابراز عواطف خصوصي خود خودداري ميكرد و خويشتن را مردي سرخوش و كامجو معرفي ميكرد. افسانه‌هاي بسيار درباره او ساختهاند; از آن جمله، روايت شده است كه آناكرئون در حال مستي به كودكي تنه زد و به او دشنام گفت، ولي بعدا بدو دل داد و دشنام پيشين را با ستايش جبران كرد. با هر دو جنس عشق ميباخت، ولي در اواخر عمر زنان را ترجيح داد. خود گفته است: ((بنگريد، اكنون عشق زرين مو با گوي ارغواني خود مرا فرا ميخواند و به دختري سرخوش مايل ميكند. اما دخترك موي سفيد را نميپسندد و دنبال شكار ديگري ميرود.)) ظريفي كتيبهاي پرمعني به اين مضمون براي گور آناكرئون نوشت:

اي دايه افسونگر شراب، اي تاك! بر فراز آرامگاه آناكرئون سايه گستر شو، تا ميپرستي كه به گاه شادماني چنگ مينواخت و به پسران مهر ميورزيد، در سايه شاخه‌هاي شكوهمند تو بيارامد و همچنان با شبنم تو دهان فرتوت خود را عطرآگين كند.

5- خيوس، سمورنا، فوكايا

اگر از تئوس به خاور رو كنيم و در امتداد خليجها و دماغه‌هاي متعدد پيش رويم; در فاصله شانزده كيلومتري به خيوس ميرسيم كه گويا هومر جواني خود را در آنجا ميان درختان زيتون و انجير، و كنار خم شراب گذرانيده است. كار اصلي مردم خيوس شرابسازي بود، كه بردگان زيادي را به كار ميگرفت. در سال 431 ق‌م، در اين جزيره، 000،30 فرد آزاد و 000،100 برده ميزيستند. خيوس يكي از مراكز برده فروشي بود. برده فروشان كساني را كه از عهده پرداخت وام خود بر نميآمدند، از وام دهندگان ميخريدند و كودكان آنان را اخته ميكردند و به حرمسراهاي ليديا و ايران ميفرستادند. در قرن ششم، بردهاي به نام دريماخوس بردگان را به شورش واداشت، سپاهياني را كه به جنگ وي رفتند شكست داد، براي خود قلعهاي در كوهستان فراهم آورد، بر شارمندان ثروتمند باج راه تحميل كرد، به شيوه امروز ((حمايت)) خود را از ايشان، در برابر پول، پيشنهاد كرد، و آنها را به تهديد واداشت كه با بردگان خود رفتار شايستهتري داشته باشند. سرانجام، به ميل خود، سرش رابه يارانش واگذار كرد تا با تسليم آن جايزه بگيرند، و به اين ترتيب براي قرنها به صورت رب النوع نگهبان بردگان درآمد. سرگذشت دريماخوس حماسهاي است درخشان براي اسپارتاكوسهاي قلم.

هنر و ادبيات در خيوس شكوفان شد، و اين شهر به صورت مركز خنياگراني درآمد كه اشعار هومر را ميخواندند و دگرگون و تكميل ميكردند. در اين شهر بود كه يون درامنويس و تئوپومپوس مورخ زاده شدند و، بنا بر روايات، گلاوكوس در حدود سال 560 فن جوش دادن آهن را كشف كرد، و آرخرموس و پسرانش بوپالوس و آتنيس زيباترين ظرفهاي سفالي قرن ششم را ساختند.

پس از تئوس، مسافر پا به خاك اروتراي ميگذارد و به كلازومناي، زادگاه آناكساگوراس كه معلم و دوست پريكلس بود، ميرسد و سپس در جهت شرق به سمورنا وارد ميشود. اين محل، كه از لحاظ قدمت رقيب شهر دمشق است و در سال 1015 محل اقامت قوم آيولي بود، بعدا بر اثر