فصل هفتم

يونانيان در غرب

i - سوباريس

مسافر پس از گذشتن از سونيون و انحراف به باختر، به جزيره كوترا، كه گردشگاه آفروديته و موضوع يكي از تصاوير ((واتو))ست، ميرسد . پاوسانياس به سال 160 ميلادي عاليترين و قديمترين معبدي را كه يونانيان براي آفروديته ساختهاند و در سال 1887 به وسيله شليمان كشف شده است، در اينجا مشاهده كرد. كوترا يكي از جزاير يونيايي، و جنوبيترين آنهاست. جزاير يونيايي در مجاورت سواحل يونان باختري واقعند، و از آن جهت ((يونيايي)) نام گرفتهاند كه مهاجران يونيايي در آن سكونت گرفتند.

زاكونتوس، كفالنيا، ايتاكا، لئوكاس، پاكسوس، و كوركورا مانند كوترا جزو جزاير يونيايي هستند. شليمان جزيره ايتاكا را موطن اودوسئوس پنداشت و بيهوده كوشيد تا از درون خاك آن شواهدي در تاييد گزارشهاي هومر به دست آورد. اما دورپفلد معتقد بود كه وطن اودوسئوس جزيره پرصخره لئوكاس است. استرابون ميگويد كه اهالي اين جزيره كهن هر ساله يك تن را بر ميگزيدند تا از فراز صخره‌ها به پايين اندازند و نثار آپولون كنند. معمولا اين فرد را به پرندگاني قوي بال ميبستند، تا بدين وسيله از شدت سقوط بكاهند.

گويا داستان ساپفو كه خود را از كوه فرو افكند، با اين سنت كهن ديني بي ارتباط نباشد. در حدود سال 734 ق‌م، مردم كورنت به كوركورا كوچيدند و پس از چندي نيروي دريايي كورنت را شكست دادند و استقلال خويش را به دست آوردند. گروهي ديگر از مردم كوركورا، در درياي آدرياتيك، در جهت شمال راندند و به بندر ونيز رسيدند; گروهي ديگر در كوچگاه‌هاي كوچك سواحل دالماسئي و جلگه رود پو اقامت گزيدند; و گروهي از آبهاي خروشان گذر كردند و، پس از طي 80 كيلومتر، در ناحيه علياي ايتاليا مستقر شدند.

در اينجا، سواحل داراي اسكله‌هاي طبيعي فراوان بودند، و در وراي آنها سرزمينهايي