بهرهمند شد و، اگر بتوان گفته‌هاي ديودوروس سيسيلي (ديودوروس سيكولوس) را باور كرد، جمعيت آن به سيصد هزار تن رسيد، و چندان توانگر شد كه در ميان شهرهاي يونان نظير نداشت و كلمه ((سوباريسي)) درست مرادف كلمه ((اپيكوري)) يعني ((لذت طلب)) شد. در سوباريس، بردگان كارهاي سخت را انجام ميدادند و آزادگان لباسهاي فاخر ميپوشيدند و در خانه‌هاي مجلل و مرفه منزل ميكردند و گواراترين غذاهاي وارد شده از خارج را ميخوردند. پيشه وراني كه پيشه آنان ايجاد صدا ميكرد، اجازه نداشتند در داخل شهر به كار پردازند. در برخي از راه‌ها، در قسمتهاي اشراف نشين شهر، چادرهايي ميزدند تا گذرندگان از آسيب باران و گرما در امان باشند. به طوري كه ارسطو ميگويد، آلكيستنس، از اهالي سوباريس، جامه گرانبهايي ميپوشيد كه ديونوسيوس اول، جبار سيراكوز، بعدها آن را به بهايي معادل 000،720 دلار امريكايي فروخت. سموندوريدس سوباريسي هنگامي كه براي خواستگاري دختر كليستنس به سيكوئون رفت، هزار خادم همراه داشت.

سوباريس تا سال 510، كه با همسايه خود كروتونا به جنگ پرداخت، زندگي بسيار آرام و خوبي داشت.

مطابق يك روايت غير موثق، تعداد لشكريان سوباريسي كه به جنگ مردم كروتونا رفتند به سيصد هزار نفر ميرسيد. همين سند غير موثق تاييد ميكند كه مردم كروتونا بزودي لشكر سوباريس را آشفته ساختند، زيرا آهنگي را كه اسبهاي سوباريسي با آن به رقص در ميآمدند، نواختند و اسبهاي لشكريان سوباريس را به رقص درآوردند. و آنگاه به ميان سپاهيان سوباريس افتادند و دست به كشتار زدند. سپس شهر سوباريس را غارت كردند و سوزاندند، به طوري كه در ظرف يك روز از صفحه روزگار محو شد. شصت و پنج سال بعد كه هرودوت و بعضي ديگر از مردم آتن كوچگاه توري اي را در نزديكي محل سوباريس بنا كردند، اثري از آثار اين شهر بزرگ، كه روزي از پرافتخارترين مداين يونان به شمار ميرفت، نيافتند.

ii - فيثاغورس، حكيم كروتونا كروتونا عمري درازتر از سوباريس داشت. اين شهر در 710 ق‌م ساخته شد و از مراكز بزرگ صنعت و تجارت گشت و تا عصر ما دوام آورد. بندر اين شهر تنها لنگرگاه طبيعي ميان تاراس و سيسيل است، و در عهد باستان، كشتيهايي كه مال التجاره به مقصد سوباريس ميبردند، ناچار در آنجا توقف ميكردند. پس، با وجود بحرانها و شكستهاي بسيار، هيچ گاه از اهميت تجارتي شهر و فعاليت مردم آن نكاست. در اين شهر ورزشكاران بزرگ و معروفي