تقسيمات طبقاتي بين افراد آزاد موقتا فراموش شده و پيروزي آزاديبخش سالاميس به دست سپاهياني كه زير نفوذ اشراف قرار داشتند، حاصل نشده بود، بلكه بحريهاي كه از شهرنشينان نسبتا فقير تشكيل شده و اختيار آن به دست طبقه متوسط بازرگان بود، بدان پيروزي دست يافته بود. جبهه اوليگارشيك ميكوشيد كه آريوپاگوس (دادگاه عالي آتن) را كه وابسته آن جبهه بود، به حد اعلاي قدرت برساند و بدان وسيله منافع و امتيازات خود را حفظ كند. افيالتس نيز، در برابر اقدامات آنان، سناي كهنسال را بشدت مورد حمله قرار داد. جمعي از اعضاي آن را به تبهكاري متهم ساخت و برخي را به قتل رسانيد، و مجلس عوام را بر آن داشت كه تقريبا همه اختياراتي را كه دادگاه عالي تا بدان هنگام دارا بود، لغو كند. بعدها ارسطوي محافظه كار اين سياست اساسي را ميستايد و ميگويد: ((انتقال وظايف قضايي، از سنا به مجلس عوام، فوايد بسيار در بر داشت، زيرا فساد در ميان عدهاي معدود زودتر و آسانتر نفوذ ميتواند كرد تا در ميان جمعي كثير.)) ولي محافظه كاران آن زمان در برابر اين جريان آرام نماندند. افيالتس، كه به هيچ وجه تطميع نميشد، در سال 461، به دست يكي از عمال جبهه اوليگارشيك به قتل رسيد و رهبري جبهه دموكراتيك، كه امري بس خطير بود، بر عهده پريكلس اشرافي قرار گرفت.

ii - پريكلس

اين مرد كه در پرشكوهترين ادوار تاريخي آتن بر قواي مادي و معنوي آن حاكم بود، سه سالي پس از جنگ ماراتون به دنيا آمد. پدرش، كسانتيپوس، در جنگ سالاميس شركت داشت، و در جنگ موكاله فرمانده بحريه آتن بود و تنگه داردانل را باز به تصرف يونان درآورد. مادرش، آگاريست، نواده كليستنس اصلاح طلب بود. بنابراين، پريكلس از سوي مادر به خاندان قديمي آلكمايونيداي بستگي داشت. پلوتارك مينويسد: ((چون هنگام ولادت او نزديك شد، مادرش در خواب ديد كه شيري زاييده است، و چند روز بعد، پريكلس ديده بر جهان گشود. همه اعضاي او به اندازه بود، جز سرش، كه قدري دراز و بي تناسب مينمود.)) عيبجويانش پيوسته همين سر بيضي شكل او را مورد استهزا قرار ميدادند. پريكلس نزد دامون، بزرگترين موسيقيدان آن عصر، به آموختن موسيقي پرداخت و نيز در ادبيات و

پريكلس، موزه بريتانيايي،