شرف دم فرو بستن است، ولي خاموش و بي سخن نخواهد مرد. لاداس نيز ورزشكاري است كه همه نيروي خود را در راه پيروزي به كار برده، و از پاي درآمده است. مورون او را چنان زنده و واقعي مجسم ساخته است كه زماني يكي از يونانيان قديم از ديدن آن گفته بود: ((اي لاداس، گويي تو زندهاي و روح پراضطرابت با هر نفس از بدن بيرون ميشود. مورون تو را از برنز چنان ساخته است كه، بر همه اعضايت، شوقي كه براي پيروزي داشتهاي نقش گرديده است.)) ديگر از آثار مورون گوساله بوده است، كه يونانيان درباره آن ميگفتند: ((همه كار ميكند، جز ماغ كشيدن.)) مكتب آتيكي يا آتني به مكتب پلوپونزي، و نيز به هنرمورون، چيزي را ارزاني داشت كه معمولا زنان به مردان ميبخشند، يعني زيبايي، ظرافت، و رعونت را; و چون هنوز عنصر قدرت و صلابت مردانه را دارا بود به كمالي دست يافت كه شايد هرگز پيكرتراشي ديگر بدان پايه نرسد. كالاميس هنوز تا حدودي پيرو شيوه‌هاي قديم بود; نسيوتس و كريتيوس نيز، كه دسته ديگري از تورانيكيدس (جباركشان) را به قالب ريختند، هنوز گرفتار سادگي جامد قرن ششم بودند. لوكيانوس به خطيبان هشدار ميدهد كه همچون اين مجسمه‌ها بيروح و بيحركت نباشيد. ولي هنگامي كه، در حدود سال 423، پايونيوس، از اهالي تراكيا، كه در آتن پيكرتراشي را آموخته بود، مجسمه پيروزي را براي مردم مسينا ساخت، اين هنر را به پايهاي رسانيد كه پس از وي، تا ظهور پراكلسيتلس، كسي بدان دست نيافت; و حتي پراكسيتلس نيز، در نمايش دادن لطافت و نازكي جامه‌ها و نشاط و شور حركات، بدان پايه نرسيد.

3 - فيدياس

از سال 447 تا 438، فيدياس و دستيارانش به كار مجسمه سازي و حجاري پارتنون مشغول بودند.

همچنانكه افلاطون نخست درامنويس بود و سپس فيلسوفي شد كه فلسفه خود را به صورت درام بيان ميداشت، فيدياس نيز نخست نقاش بود و بعدا پيكرتراشي شد كه در كار خود از نقاشي استفاده ميكرد.

پدرش نقاش بود، و خودش چندي از پولوگنوتوس تعليم

پيروزي، اثر پايونيوس، موزه اولمپيا،