خود را بسط دهد. در تشكيل امپراطوري جديد، آتن متعهد شد كه از تصرف زمين در خارج از آتيك به دست اتباع خود جلوگيري كند. اكنون آتن ساموس، شبه جزيره تراكيا، شهرهاي پودنا، پوتيدايا، متونه بر سواحل مقدونيه و تراكيا را تصرف كرد و، با اسكان اتباع خود، آنها را مستعمره آتن ساخت. متحدين آتن اعتراض كردند و بسيارشان از اتحاديه خارج شدند. روش زور و مجازات، كه در قرن پنجم بدون موفقيت اعمال شده بود، دوباره به كار برده شد، و باز شكست خورد. در سال 357، خيوس، كوس، رودس، و بيزانس اعلان ((جنگ عمومي)) و شورش كردند. هنگامي كه دوتن از بهترين فرماندهان جنگي به نام تيموتئوس و ايفيكراتس حمله عليه كشتيهاي شورشيان را هنگام طوفان غيرعاقلانه اعلام كردند، مجلس شورا آنان را به جبن محكوم ساخت. تيموتئوس محكوم شد كه جريمه غيرممكني به مبلغ يكصد تالنت (600 هزار دلار) بپردازد. اين موضوع باعث شد كه بگريزد. ايفيكراتس، گرچه تبرئه شد، ديگر حاضر به خدمت نگرديد.

شورشيان در مقابل تمام عمليات نظامي آتن براي فرو نشاندن آتش انقلاب مقاومت كردند، و سرانجام، آتن در سال 355 ناچار شد معاهدهاي با آنها امضا نموده، استقلال آنها را به رسميت بشناسد. شهر بزرگ بيمتحد، بدون رهبر، ورشكست، و بي ياور ماند.

شايد عوامل حساس ديگري نيز در تضعيف آتن موثر بود. حيات فلسفي هر تمدني را كه بپسندد و تحسين كند به خطر مياندازد. در مراحل اوليه تاريخ هر ملتي فلسفه كم است; عمل حكمفرماست; مردمان راستتر، بيرياتر و بي غل و غشتر، و در عشق و جنگ بيپردهترند. ولي هر چه تمدن توسعه مييابد، همچنانكه رسوم و قراردادها و قوانين و اخلاقيات بيشتر و بيشتر فعاليت غريزه‌هاي طبيعي را محدود ميسازند،عمل جاي خود را به فلسفه ميدهد، موفقيت به خيالپردازي، صراحت به حيله گري، بيان به پنهانكاري، خشونت به همدردي، و باور به شك جاي ميدهند و وحدت صفاتي كه در حيوانات و انسانهاي اوليه مشترك است از بين ميرود. رفتار مردم نسبت به خود و ديگران ناپخته، مشكوكانه، از روي حساب، و هشيارانه ميشود، و آمادگي به جنگ تبديل به بحث و گفتگوي بيحد ميشود. كمتر ملتي توانسته است بدون فدا كردن مردانگي و وحدت خود به مراحل عالي فرهنگي و حساسيت درك زيبايي برسد. ثروت چنين ملتي هميشه وسوسهاي مقاومتناپذير در مقابل بربرهاي بيچيز و فقير قرار ميدهد. در كنار هر روم هميشه يك گل، و در كنار هر آتن هميشه يك مقدونيه در كمين است.

iv - طلوع سيراكوز

سيراكوز، علي رغم بحرانهاي شديد سياسي، در سرتاسر قرن چهارم يكي از ثروتمندترين و قدرتمندترين شهرهاي يونان بود. ديونوسيوس اول، با وجود بي سياستي و خيانت و غرورش،