تراكيا درآمدش بود، و ميتوانست افكارش را متوجه جلب حمايت يونان سازد.

براي تهيه مخارج لشكركشيهايش، فيليپ هزاران اسير يوناني را، كه اكثر آنها آتني بودند، به غلامي فروخته، و در نتيجه پشتيباني ((هلنها)) را از دست داده بود. خوشبختي وي در اين بود كه در آن سالها كشور شهرهاي يوناني بر سر تصاحب خزانه معبد دلفي، كه در اختيار اهالي فوكيس بود، درگير دومين ((جنگ مقدس)) (356 - 346) بودند و خود را ناتوان ساخته بودند. اسپارت و آتن له، و اتحاديهاي از بئوسي، لوكريس، دوريس، و تسالي عليه فوكيس ميجنگيدند. اتحاديه شكست خورد و شوراي آن از فيليپ كمك خواست. او نيز موقع را مغتنم شمرده، بسرعت از جاده‌هاي بلامانع گذشته، خود را به فوكيس رسانيد و آنجا را تسخير كرد (346)، متحدين دلفي او را به عنوان عضو اتحاديه پذيرفتند و حامي معبد دلفي خواندند و از او دعوت كردند تا، برتر از تمام يونانيها، بر بازيهاي پوتيايي سرپرستي نمايد. فيليپ نظري به حكومتهاي تجزيه شده پلوپونزي انداخته، حس كرد كه ميتواند همه را، جز اسپارت كه رو به ضعف ميرفت، وادارد او را به رهبري قبول كرده، حكومت فدرالي تشكيل دهد و تمام يونانيان را در شرق و غرب آزاد سازد. اما آتن كه سرانجام از گفته‌هاي دموستن بيدار شده بود، فيليپ را ناجي خود نميديد، بلكه او را به چشم اسير كننده خويش مينگريست. لاجرم تصميم گرفت كه به خاطر استقلال كشور شهر خود، و حفظ دموكراسي كه آتن را روشنايي دنياي آن روز ساخته بود، با فيليپ بجنگد.

vi - دموستن

مجسمه سخنور بزرگ كه در واتيكان موجود است، يكي از شاهكارهاي واقعپردازانه يونان به شمار ميرود; چهرهاي رنج كشيده دارد، گويي كه هر يك از تجاوزات فيليپ چيني بر پيشاني او افزوده است; بدنش نحيف و خسته است; حال او حال مردي است كه ظاهرا براي آخرين بار، در راه حفظ و پايداري اميدي از مردم استمداد ميطلبد كه فكر ميكند از دست رفته است; چشمانش زندگي ناآرامي را نشان ميدهد و مرگ تلخي را پيش بيني مينمايد.

پدرش شمشيرساز و تختخوابسازي بود كه هنگام مرگ، كارخانهاي را كه 14 تالنت (84000 دلار) ميارزيد براي او به ارث گذاشت. سه وكيلي كه قيموميت او را به عهده گرفتند چندان سخاوتمندانه از اموال او جيبهاي خود را انباشته كه دموستن، وقتي به بيست سالگي رسيد (363)، ناچار شد براي تصرف بقيه ارثيه پدر قيمهاي خود را به دادگاه بكشاند. سپس بيشتر آنچه را كه مانده بود در راه ساختن يك كشتي با سه رديف پاروزن براي بحريه آتن از دست داد، و از آن پس مجبور شد براي كسب نان به نوشتن لوايح

دموستن، موزه واتيكان، رم،