موثرترين ديدگاه زندگي، منظره مرد نيكي است كه بآرامي راه خود را در ميان مردم شرير ميجويد و ميگذرد. قبل از مرگش (356) ميگفت بزرگترين ارثي كه براي دخترش آرته برجاي گذارده اين است كه ((بر چيزي كه بدون آن هم زندگي ميسر است ارزش مده.)) و در اينجاست كه ميبينيم به نحو شگفت انگيزي تسليم عقايد ديوجانس ميشود. آرته بعد از پدر مدير مدرسه سيرنائيك شد، چهل كتاب نوشت، شاگردان ممتاز فراواني يافت، و همشهريانش لقب ((فروغ يونان)) به او دادند.

2- ديوجانس

آنتيستنس با نتيجه اين فلسفه، اما نه استدلالهاي آن، موافقت داشت، و از مكتب سقراط نظريه زاهدانهاي براي زندگي استخراج كرد. او، كه مكتب كلبيون را بنا نهاد، فرزند يك شارمند آتني و بردهاي تراكيايي بود. در جنگ تاناگرا دلاورانه جنگيد (426). مدتي شاگرد گورگياس و پروديكوس بود; سپس مدرسه خويش را بنا نهاد، ولي چون از درسهاي سقراط باخبر شد، با شاگردانش نزد او رفت تا فضل پير كهنسال را فرا گيرد. مانند ائودوكسوس در پيرايئوس ميزيست و هر روز، با طي چندين فرسنگ پياده، به آتن ميرفت تا سر درس استاد حاضر شود. شايد در مباحثهاي كه بين سقراط (يا افلاطون) با همسخن فروتني بر سر معماي لذت درگير بود، حضور داشت.

سقراط: فكر ميكني كه فيلسوف لازم است نسبت به لذايذ... خوردن و نوشيدن توجه كند سيمياس: البته خير.

سقراط: عقيده ات درباره عشق چيست آيا به آن بايستي توجهي داشته باشد سيمياس: هرگز.

سقراط: و آيا به ساير وسايل تجمل، از قبيل كفش و قباي گرانقيمت، بايد اهميت نهد يا در عوض بايد از آنچه ماوراي نياز طبيعي است بيزار باشد سيمياس: بايستي گفت كه فيلسوف واقعي از آنها بيزار است.

جوهر فلسفه كلبيون اين است: تقليل پيرايه جسم به حداقل نياز، براي اينكه روح تا آنجا كه ممكن است آزاد باشد. آنتيستنس اين نظريه را در معنا پذيرفته بود; وي يك فرانسيسكن يوناني بدون الاهيات بود; شعار آريستيپوس اين بود: ((مالك هستم، ولي ملك نيستم.)) ولي آنتيستنس ميگفت: ((مالك نميشوم تا ملك نگردم.)) او مالك هيچ چيز نبود، و قبايي ژنده بر تن ميكرد كه سقراط سرزنش كنان به او ميگفت: ((آنتيستنس از لاي سوراخهاي لباست پوچي