سقراط: و بعد چون چند بار فتح كردند و به دست ديگران مغلوب شدند، بسرعت و بشدت عادت پيدا خواهند كرد كه نسبت به هر چه قبلا اعتقاد داشتهاند بي اعتقاد شوند. اين است كه...

فلسفه نام بدي در مردم دارد.

گلاوكون: كاملا صحيح است.

سقراط: ولي همينكه شخص پا به سن گذارد، ديگر گرفتار اين جنون نخواهد شد، بلكه از آن عاقلي تبعيت خواهد كرد كه فقط در پي يافتن حقيقت است، نه آن مرد جدلي كه گفته ديگران را فقط به خاطر بازي و سرگرمي نقض ميكند. بلوغ فكري چنين شخصي باعث افزايش ارزش و حرمت منطق و استدلال ميشود، نه كاهش آن.

افلاطون و دستيارانش با خطابه، گفتگو، و مطرح ساختن مسائل براي شاگردان تدريس ميكردند. يكي از مسائل اين بود كه ((حركات متحدالشكل و منظمي را كه سبب گردش سيارات است)) بيابند. شايد ائودوكسوس و هراكليدس از اين نحوه برخورد ملهم شده باشند. درسها فني بود، و گاهي آنهايي را كه براي منافع عملي به مدرسه ميآمدند مايوس ميكرد. ولي شاگرداني چون ارسطو، دموستن، لوكورگوس، هوپرئيدس، و كسنوكراتس سخت تحت نفوذ آنها قرار گرفتند و در بسياري موارد يادداشتهايي را كه برداشته بودند منتشر كردند. آنتيفانس با طنز ميگويد: همان طور كه در شهرهاي دوردست شمالي چون سخن از دهان گوينده بيرون بيايد فورا يخ ميبندد و در تابستان پس از ذوب شدن به گوش ميرسد، كلماتي كه افلاطون به شاگردان جوانش ميگفت نيز چون پير ميشدند برايشان قابل فهم ميگرديد.

2 - هنرمند

افلاطون خودش ميگويد كه هرگز رسالهاي فني ننوشته است، و ارسطو به تدريس او در آكادمي به عنوان ((اصول تدوين نشده)) اشاره ميكرد. ما نميدانيم كه اين اصول تا چه حد با تعاليم مندرج در ((ديالوگها)) متفاوت است.

شايد ديالوگها را در اصل براي تفنن مينوشتند و با مزاح ميآميختند. يكي از طنزهاي مفرح تاريخي اين است كه آن آثار فلسفي كه امروزه بيشتر مورد توجه هستند و در دانشگاه‌هاي اروپا و امريكا آموخته ميشوند، اساسا بدين منظور تصنيف شدهاند كه فلسفه را، از طريق تلفيق آن با شخصيت انساني، براي عامه مردم قابل فهم سازند. افلاطون اولين كسي نبود كه ديالوگهاي فلسفي را نوشت، زنون الئايي و چند نفر ديگر قبل از او اين سبك را به كار برده بودند; سيمون آتني كه چرمكاري ميكرد، گزارشي از مكالمات سقراطي را كه در دكان او