زندهاند بدون انتخابات به عضويت طبقه نگهبانان اجتماع يا طبقه حاكم درخواهند آمد.

اينان تمام قدرت را در دست خواهند داشت، ولي صاحب دارايي شخصي نخواهند بود. قانوني وجود نخواهد داشت; درباره كليه دعاوي خصوصي و عمومي، پادشاهان فيلسوف، طبق دانش و فراستي كه گرفتار محدوديتهاي ماسبق نيست، حكم خواهند داد. اعضاي اين طبقه، براي اينكه از قدرت خود سواستفاده ننمايند، ملك و پول و خانواده و زن دايمي اختصاصي نخواهند داشت. مردم قدرت خزانه را در دست خواهند داشت، و سربازان قدرت شمشير را. نظام اشتراكي (كمونيسم) دموكراتيك نبوده، بلكه آريستوكراتيك است; و روح مردم عادي قادر به درك و عمل آن نيست. فقط سربازان و فيلسوفان ميتوانند آن را به ثمر برسانند.

ازدواج در تمام طبقات بايد كاملا از طرف طبقه نگهبان، به عنوان وسيله تداوم نسل بر مبناي اصلاح نژاد، تنظيم شود: ((بايد تا حد امكان بهترين هر دو جنس با يكديگر، و بدترين آنها با يكديگر مزاوجت كنند; و لازم است كه فقط كودكان نوع اول پرروش داده شوند نه نوع دوم، زيرا اين تنها راه اصلاح نژاد است.)) دولت كليه كودكان را بزرگ ميكند و تحصيل رايگان و مساوي براي همه فراهم ميسازد. طبقات موروثي نبايد باشند. دخترها بايد با پسرها حقوق مساوي داشته باشند، و هيچ منصب دولتي نبايد به روي زنان، به خاطر زن بودن آنها، بسته باشد. افلاطون گمان ميكند كه با توام كردن فردگرايي، زندگي اشتراكي، بقاي انسب، آزادي زنان، و آريستوكراسي اجتماعي به وجود خواهد آمد كه فيلسوف از زندگي در آن شاد تواند بود; و بالاخره چنين نتيجه ميگيرد: ((تا فيلسوفان شاه نشوند و يا پادشاهان و شاهزادگان اين دنيا روح و قدرت فلسفه را نداشته باشند... پليدي از شهرها و از آدميان رخت برنخواهد بست.))

6- قانونگذار

افلاطون گمان ميبرد كه چنين شاهي را در وجود ديونوسيوس دوم يافته است. او نيز مانند ولتر فكر ميكرد كه حكومت سلطنتي اين مزيت را بر دموكراسي دارد كه اصلاحگر اجتماعي فقط بايد يك نفر را قانع سازد. براي بهبود حكومت ((بايد ديكتاتوري يافت جوان، خوش خلق، در تحصيل سريع التاثير، با حافظه قوي، با شهامت، و اصيل الطبع... و خوشبخت; خوشبختي او بايد در اين باشد كه معاصر قانونگذار بزرگي باشد و بخت ياري كند و آن دو را به هم نزديك سازد.)) ولي در اين مورد، چنانكه ديديم، بخت ياري كرد، ولي موفقيت حاصل نشد.

در سالهاي كهولت، افلاطون، كه هنوز ميخواست قانونگذار باشد، سومين حكومت آرماني را عرضه داشت. نواميس، علاوه بر اينكه اولين اثر كلاسيك اروپايي در حوزه