به رشته تحرير درآمده است. اين جزوه‌هاي فني در خارج از لوكيون شهرتي نداشتند، تا اينكه توسط آندرونيكوس رودسي در قرن اول ق‌م منتشر شدند. چهل قطعه از اين نوشته‌ها باقي مانده است، ولي ديوجانس لائرتيوس 360 قطعه ذكر ميكند كه شايد جزوه‌هاي كوتاهي باشند. در بازمانده آثار اين دانشمند بايد در جستجوي انديشهاي باشيم كه روزي زنده بود و در اعصار بعد موجب گرديد كه لقب ((فيلسوف بزرگ)) به ارسطو اطلاق گردد. البته، هنگام مطالعه نوشته‌هاي ارسطو، شخص نبايد انتظار داشته باشد كه با نبوغ فوق العاده افلاطون يا با زيركي و طنز ديوجانس روبرو شود، بلكه ارسطو در واقع يك گنجينه سرشار دانش و علم است، و خردش با چنان محافظه كاري در آميخته كه شايسته همدمان و جيره خواران پادشاهان است.

2- دانشمند

ارسطو را از قديم مقدم بر هر چيز يك نفر فيلسوف شناختهاند. شايد اين اشتباه باشد. بگذاريد، لااقل به خاطر يك ارزيابي تازه هم كه باشد، او را مقدم بر هر چيز يك دانشمند به شمار آوريم.

مغز كنجكاو او متوجه فرايند و فن استدلال است، و اين دو را با چنان دقت و شدتي تجزيه و تحليل ميكند كه ارغنون براي دو هزار سال به صورت كتاب پايه علم منطق باقي ماند. ارسطو خيلي اشتياق دارد كه روشن فكر كند، ولي در آثاري كه از وي بر جاي مانده كمتر در اين امر