فصل بيست و هفتم

هنر در دوره اضمحلال

i - جنگ

زوال تمدن يونان در ميدان هنر بيشتر از ساير جوانب به تاخير افتاد. عصر هلنيستي نه تنها از لحاظ باروري كه حتي از نظر اصالت نيز با هر دورهاي رقابت ميكند. محققا هنرهاي كم اهميتتر دستخوش هيچ گونه زوالي نشدند. كارگران متخصص چوبكار، عاجكار، و نقره و طلاكار در سرتاسر دنياي وسيع يونان پراكنده بودند. حكاكي روي سنگهاي قيمتي و سكه به عاليترين مرحله ترقي خود رسيد. در اقصي نقاط مشرق زمين يونان، يعني باكتريا، پادشاهان يوناني در سكه زني هنرمندي نشان ميدادند، و در مغرب زمين نيز سكه ده دراخماي هيرون دوم را ميتوان بهترين نمونه سكه زني دانست. اسكندريه به خاطر آهنگري و نقره سازي خود، كه در هنرمندي رقيب شاعران بي نقص آنجا بود، و به خاطر برجسته كاري و حكاكي روي سنگهاي قيمتي، صدف، سفالهاي آبي و سبز، كاشيهاي مرغوب، و شيشه‌هاي ظريف رنگارنگ خود مشهور بود. گلدان پورتلند، كه به احتمال قوي محصول اسكندريه بود، اين هنر را در اوج زيبايي خود نشان ميدهد: شكلهاي بسيار زيبايي در يك لايه شيشهاي شيري رنگ كندهكاري شده با بدنهاي سبز رنگ. اگر تعبير را منظور بداريد، ميتوان آن را يكي از شاهكارهاي جوسايا وجوود باستاني تلقي كرد.

موسيقي در تمام طبقات مردم دوستار داشت. گامها و سبكهاي موسيقي در جهت تازهجويي و زيبايي در تغيير بود. آهنگسازي و آلات موسيقي از سادگي اوليه خارج شده، رنگارنگتر و فراوانتر شدند. در حدود 240 ق‌م، ((ني پان)) قديمي در اسكندريه بزرگتر شده تبديل