به ونوس خوش كفل معروف است، بسيار نافذ و شهوتانگيز است. اين ونوس، براي اينكه زيبايي بدن خود را بهتر بنماياند، پردهاي بر بدن كشيده، و در بركه آبي به كفلهاي خود مينگرد از همه جالبتر مجسمه نفيس ((نيكه)) يا ((پيروزي ساموتراس)) است كه در همين شهر به سال 1863 كشف شد، و اكنون شاهكار مجسمه‌هاي لوور است. اين مجسمه الاهه پيروزي را نشان ميهد كه بر سر دماغه كشتيش كه بسرعت در حركت است سوار شده و گويي كشتي را به حمله رهبري ميكند; بالهاي بزرگش چنان است كه گويي كشتي را خلاف نسيمي كه در لباس او افتاده و آن را مواج ساخته است به پيش ميبرد. در اين اثر هم يونانيها زن را به صورت مادري نيرومند مجسم كردهاند، نه موجودي ظريف. زيبايي اين مجسمه زيبايي نحيف و زودگذر جواني نيست; زيبايي پايدار مادري است كه مرد را به برخاستن و كسب موفقيت تشجيع ميكند; گويي هنرمند ميخواسته سطرهاي آخر ((فاوست)) گوته را مجسم سازد. تمدني كه موجد پيدايش فكر و تراشيدن اينچنين پيكرهاي باشد هنوز از زوال قطعي بسيار دور است.

خدايان تنها موضوع مورد علاقه مجسمه سازاني نبودند كه غروب هنر يونان را نوراني كردند. اين هنرمندان به كوه اولمپ تنها به عنوان معدني از موضوعات و مايه‌هاي كار مينگريستند، نه چيزي بيشتر.

وقتي، به علت تكرار در استفاده، معدن به انتها رسيد، آنها به موضوعات زميني پرداختند، و رضايت خود را در نمايش موضوعاتي چون خرد و زيبايي، و شگفتي و انتزاع زندگي بشري جستجو كردند. مجسمه‌هايي دلپذير از سر هومر، اوريپيد، وسقراط ساختند. تعدادي پيكره مطبوع و هنرمندانه از ((هرمافروديتس)) تراشيدند كه اكنون روشني بخش چشمها در موزه‌هاي قسطنطنيه، بورگزه رم، و لوور است. اطفال نيز موضوع جالب ديگري براي مجسمه سازان بودند، مانند كودكي كه خار از پايش در ميآورد، يا ديگري كه با غازي كشمكش ميكند، و از همه زيباتر ((جواني در حال دعا))ست كه به بوئتوس شاگرد لوسيپوس نسبت داده ميشود. موضوع ديگري كه طرف توجه مجسمه سازان واقع شد پريهاي جنگي بودند; از آن جمله است ((فاونوس باربريني)) در موزه مونيخ و ساتيرهاي سرخوشي چون ((سيلنوس مست)) در موزه ناپل. گاهي نيز، با تكرارهاي غير ملال آور، در ميان پيكره‌هاي خود از گونه‌هاي سرخ فام و شوخيهاي شيطاني خداي عشق استفاده ميكردند.

iv - توضيح

استيلاي ناگهاني طنز بر محراب مقدس هنر مجسمه سازي كلاسيك يونان وجه مشخص هنر