" این وبسایت تحت حمایت سایت تاریخ ما می باشد کپی برداری از آن بدون ذکر منبع پیگرد قانونی دارد"

www.tarikhema.ir

www.ancient.ir

راهنماي استفاده از اين كتاب

فصل پانزدهم

بودا

i-مرتدها

شكاكان- نيهيليستها- سوفسطاييان- ملحدان- ماده‌گرايان دينهاي بدون خدا

از خود اوپانيشادها پيداست كه درهمان زمان هم شكاكهايي بودند. گاهي فرزانگاني برهمنان را به ريشخند مي‌گرفتند، چنانكه چاندوگيه اوپانيشاد برهمنان درستي پندار آن زمان را به يك دسته سگ مانند مي‌كند كه هر يك دم ديگري را چسبيده، مؤمنانه مي‌گويند «اوم ، بخوريم؛ اوم، بنوشيم.» سوسنويد اوپانيشاد مي‌گويد نه خدايي هست، نه بهشتي، نه دوزخي، نه تناسخي، و نه جهاني؛ وداها و اوپانيشادها كار ابلهاني خودبين است؛ انديشه‌ها موهوم، و كلمات همه دروغ است؛ مردمي كه گول اين حرفهاي پرآب و تاب را خورده‌‌‌‌اند به خدايان و معابد و «مردان مقدس» مي‌‌چسبند، گر چه در واقعيت ميان ويشنو و سگ هيچ فرقي نيست. در باب ويروچنه گفته شده كه سي و دو سال شاگرد خود خداي بزرگ، پرجاپتي، بود، و دربارة «آن خودي كه از بدي، پيري، مرگ، اندوه، گرسنگي، و تشنگي آزاد است، و آرزويش حقيقت است» تعليم بسيار گرفت، و بعد ناگهان به زمين بازگشت و اين تعليم بسيار پر هياهو را موعظه كرد «خود انسان بايد در اين جا روي زمين نيكبخت شود؛ بايد به خود رسد؛ آن كه خود را اين جا روي زمين نيكبخت مي‌كند، آن كه خود به مي‌رسد، هر دو جهان را داراست: اين جهان و آن ديگري را.» شايد برهمنان خوبي كه تاريخ سرزمينشان را حفظ كرده‌اند ما را كمي دربارة همسازي رازوري و تورع هندو فريفته باشند.

در واقع، از آن چند چهره‌اي كه دانشمندان در فلسفة پيش از بوداي هند كشف كرده‌اند – كه از اقدام كمتري هم برخوردار بوده‌اند – تصويري شكل مي‌گيرد كه در آن، همراه با پارساياني